در حال تظاهرات توده ای اتفاق می افتد به دلیل سرگرمی های زنده است نه ؟

استادیوم ها خالی هستند. این باشگاه بسته است. این پپسی مرکز تبدیل به یک COVID-19 مرکز آزمایش. و برای بیش از یک هفته هزاران نفر از مردم پر از خیابان های مرکز شهر دنور که در آن میله های برنجی در حال انفجار خود را به موسیقی طبل rat-a-تات-tatting شعارهای فوران هستند و تمام انرژی از بهترین کنسرت است که قریب به یک توده تظاهرات علیه خشونت پلیس.

اما یک مشکل سوال بافندگی: اگر کنسرت ها و رویدادهای فرهنگی اتفاق می افتد که بسیاری از مردم هنوز در خیابان ها در اعتراض به خشونت پلیس? و یا می توان آنها را در عرصه های باشگاه ها و سالن های تئاتر پرداخت هنرمندان به سیفون کردن خشم آنها را تطهیر به ایجاد خرده فرهنگ است که احساس می کنید مانند سایت های مقاومت هستند اما در واقع فقط گران اکو اتاق های که در آن سرمایه داران سود از رادیکال احساسات?

دنور دیده است عظیم و پایدار تظاهرات علیه قتل جورج فلوید برای بیش از یک هفته به عنوان مردم خشم علیه نژادپرستی و خشونت از نظام عدالت کیفری. بدون شک این فقط خشم جدی بیان همبستگی از یک شهر با یک رکورد از اجرای قانون اقدامات خود را به دیگری. این تظاهرات در حال اوج سالهای دهه ها و قرن ها از آدم ربایی و ضرب و شتم و قتل که با رهبری ایالات متحده همه بیش از حد اغلب سیاست رسمی از برده داری به زندان مجتمع صنعتی به نژادپرستانه پلیس.

اما همه این اعتراض همچنین این محصول از یک جمعیت که خسته شده و در پایان یک توده خاموش cooped و مشتاق برای رهایی از یک بیماری همه گیر?

چرا که در اینجا در دنور — که در آن ما شاهد اجرای قانون به کشتار مردم مانند جسی هرناندز, Michael Marshall, Marvin بوکر و بی شماری که در آن شهرستان پرداخت کرده است میلیون ها نفر در شهرک با خانواده های مرده — خیابان باید به ندرت شده است این کامل برای مدت طولانی.

جایی که هزاران نفر امروز ما می بینیم بعد از آن قربانیان قاتل پلیس درگذشت: قرمز سنگ ؟ این Pepsi Center Broncos ورزشگاه ؟ یک روش multiplex?

آن را بعید است که این شرایط خاص اجتماعی که در آن زندگی می کنند سرگرمی, تعطیل است, در سراسر کشور تکرار خواهد شد خود را در طول عمر ما. ما شاهد چه اتفاقی می افتد زمانی که یک جمعیت نمی تواند بیرون رفتن در هنگام مصرف و سرگرمی نیست تسلط بر زندگی ما زمانی که ما نمی شدید پریشان از وحشیانه اجتماعی و شرایط سیاسی که در آن زندگی می کنیم, زمانی که ما می تواند به تشویق نیست چرا که یک هنرمند می یابد یک راه جدید برای گفتن برو پلیس.

این است که می گویند که موسیقی و هنر نمی تواند بخشی از جنبش های اجتماعی. برادران برنج که اغلب در بر داشت در خارج عظیم کنسرت و تئاتر, حوادث, ساخت زندگی خود را به جمعیت شده اند الهام بخش با حضور در این تظاهرات منجر به راهپیمایی. آنها برخی از ده ها تن از نوازندگان از راک به خواننده های رپ که با حضور در دنور هنرهای نمایشی مجتمع به تقاضای پایان دادن به شهردار مایکل هنکاک شهری کمپینگ ممنوعیت تقریبا یک سال پیش. موسیقی Kendrick Lamar شده است استفاده می شود به عنوان یک rallying cry برای زندگی مهم جنبش: "ما gon' be alright." گروه کر "Fuck دونالد مغلوب ساختن پیشی جستن" است پله در خیابان از آنجا که نژادپرست reality-TV املاک و مستغلات مغول انتخاب شد.

با موسیقی و رقص احزاب فوران برنج گروههای پیشرو تظاهرات و آواز و مناجات ما شاهد متفاوت و قانع کننده برای استفاده از موسیقی — که نه فقط تطهیر اما بیان عمومی از خشم و سیاسی و انزجار یک ابزار برای نگه داشتن آرام و ضربت زنی خشم یک ابزار با صدای بلند نقد و وحدت از آزادی و همبستگی.

نوازندگان می تواند بخشی از اقدام مستقیم. آنها می تواند انجام بیش از فقط به منظور بالا بردن بودجه برای علت و یا گسترش یک پیام. آنها می توانند با استفاده از مهارت خود را به مداخله در خیابان ها برای مختل کردن فضای عمومی برای الهام بخشیدن به اقدام مستقیم و به همراه شادی و عشق و خشم صالح به تظاهرات که در آن پلیس با استفاده از تلفن های موبایل از صدای شلیک گلوله و صوتی دستگاه های فریاد و توهین سیاسی در مورد حکومت و تقاضا برای انتشار به سرکوب سیاسی بیان.

با صنعت سرگرمی تعطیل نوازندگان — اساسا از کار و با هیچ چیز برای از دست دادن — یک فرصت برای کشف فرصت های جدید ایجاد و عملکرد فوری تر دلایل به بازی.