تعاریف دانشگاه ها

کلمه اصلی لاتین universitas به طور کلی به "تعدادی از افراد مرتبط با یک بدن ، یک جامعه ، شرکت ، جامعه ، انجمن صنفی ، شرکت و غیره" اطلاق می شود. [3] در زمان ظهور زندگی شهری شهری و اصناف قرون وسطایی ، "انجمنهای تخصصی دانش آموزان و معلمان دارای حقوقی جمعی که معمولاً توسط منشورهای صادرشده توسط شاهزاده ها ، مقدمات شهرها یا شهرهایی که در آن واقع شده بودند" تضمین شده اند. اصطلاح کلی. آنها مانند سایر واحدهای صنفی ، خود نظم داشتند و صلاحیت اعضای خود را تعیین می کردند. [4] در کاربرد مدرن این کلمه به معنای "مؤسسه آموزش عالی ارائه شهریه در موضوعات عمدتاً غیرحرفه ای و به طور معمول قدرت اعطای مدرک تحصیلی" است. دانشگاهها. [6] کلمه اصلی لاتین به مؤسسات اعطای مدرک تحصیلی در اروپای غربی و مرکزی اشاره داشت ، جایی که این شکل از سازمان حقوقی رواج داشت و از کجا این موسسه در سراسر جهان گسترش یافت. آزادی دانشگاهی ایده مهم در تعریف دانشگاه مفهوم آزادی دانشگاهی است. اولین مدارک مستند در این مورد از اوایل زندگی دانشگاه بولونیا به دست می آید ، که یک منشور آکادمیک ، Constitutio Habita ، [7] را در سال 1158 یا 1155 تصویب کرد ، [8] که حق یک محقق مسافرتی را برای عبور از نامحدود تضمین می کرد. به نفع آموزش. امروز این گفته می شود که منشاء "آزادی دانشگاهی" است. [9] این در حال حاضر بین المللی به طور گسترده ای شناخته شده است - در 18 سپتامبر 1988 ، 430 مدرس دانشگاه دانشگاه Magna Charta Universitatum را امضا كردند ، [10] كه 900مین سالگرد بنیاد بولونیا بود. تعداد دانشگاه هایی که Magna Charta Universitatum را امضا می کنند ، در حال رشد است و از همه نقاط جهان کشیده شده است. موارد پیشین دانشگاه شیراز همچنین ببینید: موسسات آموزش عالی باستان طبق گفته دایره المعارف بریتانیکا ، نخستین دانشگاه ها در آسیا و آفریقا تأسیس شده اند و اولین دانشگاه های قرون وسطای اروپا را در اختیار داشتند. [11] دانشگاه ال قواریویین ، که در سال 859 توسط فاطمه الفیحی در مراکش تأسیس شد ، بعنوان قدیمی ترین دانشگاه اعطای مدرک تحصیلی شناخته می شود. [12] [13] [14] [15] [16] [17] [18 ] موقوفات آنها توسط یک شاهزاده یا سلطنت و نقش آنها در آموزش مقامات دولتی دانشگاههای مدیترانه اولیه را شبیه به مدارس اسلامی کرد ، گرچه مدارس عموماً کوچکتر بودند ، و معلمان فردی بجای خود مدرسا مجوز یا مدرک دریافت می کردند. [19] محققانی مانند آرنولد H. گرین و حسین نصر معتقدند كه با شروع از قرن 10 ، برخی از مدرسهای اسلامی قرون وسطایی به دانشگاه تبدیل شدند. [20] [21] با این حال ، دانشمندان مانند جورج مكدیسی ، توبی هاف و نورمن دانیل [22] استدلال می كنند كه دانشگاه اروپا هیچ موازی در جهان قرون وسطایی اسلامی ندارد. [23] [24] چندین محقق دیگر دانشگاه را از نظر منشأ و خصوصیات اروپایی منحصر به فرد می دانند. [25] [26] [27] دارلین پرایدز این دیدگاه را زیر سؤال می برد ، و خاطرنشان می کند که دانشگاه های اروپایی و مدیترانه در منطقه مدیترانه مبانی مشابهی را با استفاده از مراجعین پرنسس در اختیار دارند و قرار بود مدیران وفادار را برای پیشبرد برنامه حاکمان فراهم کنند. [28] برخی از محققان ، از جمله ماكدیسی ، استدلال كرده اند كه دانشگاه های اولیه قرون وسطی تحت تأثیر مدرسهای موجود در آل اندلس ، امارت سیسیل و خاورمیانه در طول جنگهای صلیبی بودند. [29] [30] [31] با این حال ، نورمن دانیل ، این استدلال را زیاده روی می کند. [32] رویه لاو و یوشیهیتو یاسوهارا اخیراً با تأثیر اثبات اثبات شده بورس تحصیلی جهان اسلام بر دانشگاههای اروپای غربی خواستار تجدید نظر در توسعه آموزش عالی هستند و دغدغه ساختارهای نهادی محلی را به سمت گسترده تر سوق داده اند. در چارچوب جهانی مورد توجه قرار می گیرد. [33] دانشگاه های قرون وسطایی دانشگاه بولونیا در ایتالیا ، که در سال 1088 تأسیس شده است ، قدیمی ترین دانشگاه است ، کلمه دانشگاه (لاتین: universitas) که در بنیان آن ابداع شده است. مقالات اصلی: دانشگاه قرون وسطایی و لیست دانشگاههای قرون وسطایی این دانشگاه به طور کلی یک مؤسسه رسمی تلقی می شود که منشأ آن در سنت مسیحی قرون وسطایی است. [25] [34] آموزش عالی اروپا برای صدها سال در مدارس کلیسای جامع یا مدارس صومعه (scholae monasticae) صورت گرفت ، که در آن راهبان و راهبه ها کلاس هایی را آموزش می دادند. مدارک و شواهد از این پیشگامان فوری دانشگاه بعدی در بسیاری از مناطق به قرن ششم باز می گردد. [35] نخستین دانشگاه ها تحت حمایت کلیسای لاتین توسط پاپ بول به عنوان studia generalia و شاید از مدارس کلیسای جامع توسعه یافته بودند. با این وجود ، ممکن است که توسعه مدارس کلیسای جامع به دانشگاه ها بسیار نادر باشد ، و دانشگاه پاریس یک استثناء بود. [36] بعداً آنها توسط كینگز (دانشگاه ناپل فدریکو دوم ، دانشگاه چارلز در پراگ ، دانشگاه یاگیلونین در كراكو) یا اداره های شهرداری (دانشگاه كلن ، دانشگاه ارفورت) تأسیس شدند. در اوایل قرون وسطی