درمان و ارزيابي ضايعات در بيماري هاي دستگاه گوارش

هنگامی که فرایند هدر رفتن نزدیک می شود ، باید چندین سؤال پرسیده شود: برخی از این عبارات را می توان با نگاه به فرآیندهای خاص بیماری که در آن هدر می رود بهتر تعریف و بررسی شد. بیماری کاسه تزریق سوء تغذیه و هدر رفتن در بیماری التهابی روده (IBD) شایع است ، بنابراین در بیماری کرون بیشتر از کولیت اولسراتیو است. علل هدر رفتن چند کاره است و شامل کاهش مصرف خوراکی ، افزایش تلفات ، افزایش نیازها ، سوء جذب و سوء مصرف مواد مغذی و تعاملات غذایی و دارویی و تداخل می شود. کمبودهای تغذیه ای در IBD به روش های مختلفی بروز می کنند ، اما در درجه اول با کاهش وزن ، هیپوآلبومینمی ، تعادل نیتروژن منفی ، کم خونی و کمبودهای مختلف ویتامین و مواد معدنی مشاهده می شود. فراوانی که برخی از این نقایص در بیماری کرون مشاهده می شود و کولیت اولسراتیو نیز در جدول 1 نشان داده شده است ، بدیهی است که با وجود بیشتر مخاط روده کوچک در بیماری کرون ، فرکانس و طیف نواقص مواد مغذی بیشتر است. کاهش وزن و ترکیب بدن در این بیماری ها بیشتر مورد بررسی قرار گرفته است. مشخص شده است که هزینه انرژی پایه (BEE) در بیماران مبتلا به بیماری کرون شبیه به سن طبیعی و کنترلهای همسان از نظر جنسی است ، اما این بیماران با کمترین نسبت وزن به وزن ایده آل ، هزینه انرژی بیشتری داشتند (چان 1986). از این سوال پرسیده شد که آیا این کاهش ثانویه در کاهش چربی بدن در این گروه از بیماران ثانویه است یا خیر. با این حساب ، رویال و همکاران. (1995) ، از یک مدل چهار محفظه ای برای مطالعه ترکیب بدن 30 بیمار مبتلا به بیماری فعال کرون ، که باید با 3 هفته تغذیه روده تحت درمان قرار بگیرند ، استفاده می شود ، در حالی که با سن و کنترل جنسی مطابق با سن و جنس بدون بیماری کرون مقایسه می شود. در هنگام ورود ، 87٪ از وزن بدن ایده آل بودند. چربی بدن در 70.3 درصد از شاهد به میزان قابل توجهی کاهش یافته است ، و شواهد بیشتری به این واقعیت می دهد که آن دسته از بیماران با کمترین چربی بدن بیشترین نیاز را دارند. بیمارانی که در طول سه هفته تغذیه با پردنیزون تحت درمان قرار گرفتند ، در مقایسه با آنهایی که کورتیکواستروئید دریافت نمی کنند ، پروتئین خود را افزایش ندادند. یک مطالعه دیگر ، کل هزینه انرژی را با جذب اشعه ایکس انرژی دو در بیماران مبتلا به بیماری کرون که به مدت 2 هفته به حمایت از تغذیه داخلی یا تزریقی نیاز دارند ، بررسی کرده است (استوکس 1993). تداخل فوق تخصص گوارش یا تعامل دارو به عنوان دلیل هدر رفتن یا سوء تغذیه در تجویز سولفاسالازین دیده می شود ، که در آن تجویز فعال اسید فولیک مهار می شود ، همولیز می تواند رخ دهد و حالت تهوع یک عارضه جانبی رایج است. به همین ترتیب ، مصرف داروهای کورتیکواستروئیدها می توانند جذب کلسیم را مهار کنند و تجویز کلستیرامین باعث جذب چربی و همچنین جذب ویتامین های محلول در چربی می شود. بعلاوه ، عوارض جانبی كورتيكواستروئيدها شامل هدر رفتن عضلات است. به دلیل وجود وجود روده بیمار یا برداشتن روده بیمار ، کاهش سطح جاذب مخاطی مؤثر در نتیجه سوء تغذیه وجود دارد ، کمبود اسید صفرا بیان شده ثانویه از بین رفتن مخاط ایلئال و توانایی جذب اسیدهای صفراوی استاتارا است. . مناطق سخت گیر یا حلقه های کور ثانویه در تشکیل فیستول یا روشهای بای پس از جراحی ممکن است منجر به رشد باکتری ها و کمبودهای ویتامین شود. در همه این موارد بجز هدر رفتن ناشی از استروئید ، درمان بیماری اصلی یا مکمل رژیم های غذایی اصلاح شده یا تغذیه به موقع یا مکمل مواد مغذی مورد نیاز یا کمبود منجر به برگشت سوء تغذیه و هدر رفتن خواهد شد.