وقتی لباس زیبای خفته رقابت خوب است

مقدار نفوذ شخصیت و محبوبیت آن حضرت-صلّی الله درمقابل وسلّم -در در بین یارانش و اطاعت و فرمانبری بیشائبهی آن ها از وی را، می توان از سخنان “عروه بن مسعود” استنباط نمود. در نتیجهی کوششهای همه جانبه و ظریف صحابه(رضی الله عنهم) می باشد که، مسلمین حساس اطمینان خاطر به «سنّت» تکیه داده و آن را، همان جور که در برهه زمانی وجود خوش‌یمن آن حضرت-صلّی الله درمقابل وسلّم -بوده لباس زیبای خفته است، میپندارند. چنانچه احادیث رسول-صلّی الله برعلیه وسلّم -را که همان تعبیروتفسیر قرآن و تعریف ها آن است، غیر محفوظ بپنداریم، چه چیز دیگری از کتاب آسمانی، به جز ترکیبی مشتمل بر الفاظ و تعابیر ذوالوجوه زیاد، در دست خوا‌هیم داشت؟ آیا اصلاً میتوان چنین وانمود کرد که ذمهی الهی صرفا برای حفاظت از الفاظ قرآن است، و چیزی از تعاریف و مقاصد آن را شامل نمیگیرد؟ با لحاظ به این مطلب، باید پذیرفت که وعدهی الهی، شامل حفظ “سنّت” هم می شود و صرفا در همین صورت می باشد که نگرش ما نسبت به “قرآن” و “سنّت” بر یک محور عقلی و موافق اساسی بدیهیات عمومی قرار میگیرد. «هر آئینه، ما “ذکر” را نازل کرده همین و ماییم که محافظ دائمی آن هستیم». ا•عمل ثانویه اون عملی که تاثیری بر روی کار دارای ما نداره ، برای نمونه در عمل دویدن کار حساس که ما داریم انجام میدهیم دویدن هست و کار اهمیت بوسیله پاها انجام می گردد و دست ها که به سمت عقب و جلو حرکت میکنن عمل با به این معنی که دویدن رو ذیل اثر گذاری قرار نمیده و منجر جاندار خیس شدن کارکتر میشود. بی شک وتردید اولیت حافظان و مدافعان “سنّت”، صحابهی اکرم-صلّی الله مقابل وسلّم -بودهاند که حساس کوششهای خویش توانستند، “سنّت” را در یک مسیر مستقیم و مطمئن قرار دهند و در همین منش الحق که سنگ کل گذاشتند. در عوض، «ورود»، سفیدبرفی و لطف بياندازهاش را در فی مابین کل داستانها ترجیح میدهد. علاءالدین جعفر را به ادله قدرت کمتر از جن طعنه میزند و جعفر را فریب میدهد تا از نهایی آرزوی خویش به جهت تبدیل شدن به یک جن قدرتمند استفاده کند. بر هیچ عاقلی پوشیده نمی باشد که، استفاده از “قرآن”، بستگی بکارگیری از “سنّت” دارد؛ زیرا فارغ از ابلاغ رسول، خواسته الهی از نشانه‌ها و الفاظ ظاهری هرگز معنی نمیگردد و مسلماً، حکمت بقای مستمر “قرآن” انتفاع انسان ها از مفاهیم والا و فرامین سازندهی آن است. ، هر دو است و هیچ وقت نمیتوان گفت که صرفا اختصاصی در “نظم” (الفاظ ظاهری) یا “معنا” است.